Hersenstichting
We zetten alles op alles voor gezonde hersenen voor iedereen.
Vraag om meer informatie van dit goede doel
Over Ons
Ons doel: Er zijn heel veel verschillende hersenaandoeningen. Voor ons tellen ze allemaal mee. Want de Hersenstichting wil er voor iedereen zijn en – als het maar even kan – iedereen helpen. Door te blijven kijken hoe aandoeningen voorkomen of behandeld kunnen worden, en te zorgen dat mensen met een hersenaandoening kunnen meedoen in de samenleving.
Onze missie: Je hebt maar één stel hersenen. Ze bepalen wie je bent en wat je kunt. Zonder dat je erbij stilstaat, heb je ze nodig bij alles wat je doet, denkt en voelt. Je moet er niet aan denken dat er iets met je hersenen gebeurt…
Maar gezonde hersenen zijn niet vanzelfsprekend. Al meer dan 4 miljoen Nederlanders hebben een hersenaandoening. Van dementie, de ziekte van Parkinson, een beroerte, depressie en migraine tot hersenletsel na een ongeluk. Dat zet je leven en dat van naasten compleet op z’n kop. Fysiek, mentaal en sociaal.
In veel gevallen bestaat er nog geen behandeling die zo’n aandoening kan stoppen of vertragen. Leren omgaan met de gevolgen is dan vaak de enige optie.
Het aantal mensen met een hersenaandoening neemt toe. Zo voorspelt het RIVM in 2040 een verdubbeling van het aantal mensen met dementie. En 54% meer beroertes. Dat mogen we niet laten gebeuren. Daar moeten we nu iets aan doen.
Door de Hersenstichting op te nemen in uw testament helpt u ons nog grotere stappen te zetten op weg naar genezing van zoveel mogelijk hersenaandoeningen.
Ook als u er niet meer bent, kunt u er nog wel voor anderen zijn.
‘Ik voel iets knappen in mijn hoofd, Piet. Het wordt warm.’
“Ik voel iets knappen in mijn hoofd, Piet. Het wordt warm.” Die woorden van zijn vrouw Sas vergeet Piet Kluft nooit meer. Het was 2014, het begin van een reeks hersenbloedingen die hun leven veranderden. “Ik kreeg een heel andere vrouw terug.” Na twee verdere hersenbloedingen overleed Sas. Reden voor Piet om de Hersenstichting op te nemen in zijn testament.
“Ik hoop dat ze met dat geld meer onderzoek kunnen doen, zodat anderen niet hoeven mee te maken wat wij hebben meegemaakt. Sas was snel overprikkeld, vergat veel en trok zich terug. Ons leven speelde zich thuis af. De motorritjes, uit eten, afspreken met vrienden – dat kon niet meer.”
De buitenwereld zag niet hoe beperkt Sas was, iets wat haar eenzaam maakte. “Op een dag zei ze: ‘Ik heb ook niks meer te vertellen, Piet.’ Dat raakte me diep. We hadden een sterke band. Sas was mijn maatje. En dan verandert alles ineens…”
Na haar overlijden besloot Piet dat hij met hun nalatenschap iets goeds wilde doen. “Als ons geld kan bijdragen aan onderzoek en we daarmee zelfs maar één leven redden, dan hebben Sas en ik dat toch samen bereikt.”
— Piet Kluft
‘Ik wil iets doen om de ziekte leefbaarder te maken.’
Mevrouw Onland verloor haar broer aan dementie. In korte tijd veranderde hij van een grote, levenslustige man in iemand die bang, verward en afhankelijk was. “Dat was verdrietig, maar zijn overlijden betekende ook een einde aan zijn lijden. Hij kreeg dementie op zijn 63e – confronterend en beangstigend.”
De ziekte zette haar aan het denken over het leven en het einde ervan. “Als omgeving wil je het goed doen: nog een uitstapje, even naar buiten. Maar soms werkt dat juist ontregelend. Je hebt niet in de gaten hoe snel het achteruitgaat.”
Voor haar is waardig ouder worden belangrijker dan zo lang mogelijk leven. “Onze hersenen hebben nu eenmaal een houdbaarheidsdatum. Laten we het leven dan in elk geval leefbaar houden.”
Omdat dementie veel voorkomt in haar familie en ze inmiddels alleen is, besloot ze de Hersenstichting op te nemen in haar testament. “Wat als ik straks zelf vergeetachtig word? Wie stuurt mij dan bij? Door na te laten hoop ik bij te dragen aan verlichting. Die gun ik iedereen.”
— Mevrouw Onland
Meer weten?
Voor vragen over nalaten aan Hersenstichting kun je direct contact opnemen met: